Hoewel de naam het anders doet vermoeden hebben de wol-, dop- en schildluizen niet zo veel gemeen met bladluizen dan op het eerste zicht zou lijken. Ze zuigen allen plantensap dat wel, maar uiterlijk zijn ze heel verschillend. Bovendien zijn de wol-, dop- en schildluizen veel moeilijker te bestrijden dan de gekende bladluizen.
- Bladluizen hebben een week, ovaal lichaam en zijn daardoor kwetsbaarder en gemakkelijker te bestrijden dan schildluizen en wolluizen.
- Schildluizen en dopluizen hebben een harde schildachtige bedekking waaronder de vrouwtjes de eitjes afleggen. Het schildje van een volwassen dopluis is verbonden met het lichaam en is niet van het insect af te lichten. Het schildje van een schildluis is niet verbonden met het lichaam en is gemakkelijk van het insect te verwijderen. In beide gevallen zijn de volwassen stadia immobiel.
De larven van schild-, en dopluizen kunnen zich wel verplaatsen. Dat is het moment waarop ze ook gemakkelijker te bestrijden zijn omdat ze op dat moment nog geen schild hebben gevormd.
De bekendste schildluizen zijn de kommaschildluizen. Deze komen voor op buxus, Pachysandra en appel.
Dopluizen tref je vooral aan op taxus, hortensia, Acer en Camelia
- Wolluizen zijn kleine witte zuigende insecten die makkelijk te verwarren zijn met een schimmel. Dit komt omdat deze insecten eitjes leggen en erna hun volledige “kolonie” bedekken met een waslaagje om het te beschermen. Ook zijn de wolluizen zelf bedekt met een spinselachtige substantie. Wolluis zoekt vaak een plekje tussen de oksels van de plant, maar ze kunnen ook op takken en bladeren voorkomen.
Wolluizen vind je vaak in een beukenhaag en op kamerplanten.
Deze insecten zijn het effectiefst te bestrijden met oliehoudende producten. Deze maken het schildje of de wol los van de plant waardoor het product beter bij luizen kan.
